Page 134 - Šuligoj, Metod, ur., 2015. Retrospektiva turizma Istre. Založba Univerze na Primorskem, Koper.
P. 134
omene
1 Miha Kosi, Potujoči srednji vek: cesta, popotnik in promet na Slovenskem med antiko in 16. stoletjem (Ljubljana: ZRC SAZU,
1998).
2 Marija Mogorović Crljenko, „Hospitali u Istri u srednjem i ranom novom vijeku“, Povijesni prilozi 23, (2002.): 105–16. Više o
hospicijima i njihovoj djelatnosti u Istri pisali su Bernardo Schiavuzzi, „Le istituzioni sanitarie nei tempi passati“, Atti e memorie
della Società istriana di archeologia e storia patria 8 (1892): 315–407 i Ivan Erceg, „O zdravstvenim prilikama u Istri početkom 19.
stoljeća“, Vjesnik historijskih arhiva u Rijeci i Pazinu 24 (1981): 175–221.
3 Hospicij je navodno bio smješten na mjestu današnje crkve sv. Katarine Aleksandrijske u Izoli.
4 Mogorović Crljenko, Hospitali, 110.
5 Giovanni Radossi, Monumenta heraldica Iustinopolitana. Stemmi di rettori, di famiglie notabili, di vescovi e della citta di
Capodistria, Collana degli atti N. 21 (Rovigno: Centro di ricerche storiche, 2003). 24–5.
6 Isto., 25.
7 Silvano Sau, L’Isola che non c'e piu, (Isola: Il Mandracchio, 2013), 227–8.
8 Nazario Gallo, Progetto e statuti dello stabilimento balneare e di villeggiatura i S. Lorenzo di Portorose presso Pirano (Trieste:
Lloyd, 1856).
9 Lucio Franzoni, „ Giovanni Righetti ingegnere – architetto (1827-1901), Parte XV: La Villa San Lorenzo di
Portorose“, La porta orientale 31, 5–6 (1961): 213–22.
10 Ugo Contento, Pirano. I bagni d'acqua madre e quelli di spiaggia (Trieste: Tipografia Tomasich, 1892). 33.
11 Antonio Madonizza, Almanacco istriano 1864 (Capodistria: Guseppe Tondelli, 1864), 66–102.
12 Ivan Blažević, Povijest turizma Istre i Kvarnera (Opatija: Otokar Kerševani, 1987), 57. Koparski hotel Alla citta di Trieste
otvoren je 1872. godine (La Provincia, 16. 06. 1872.), str. 1008.
13 Lucio Franzoni, „Giovanni Righetti ingegnere – architetto (1827-1901), Parte XV, puntata III: La Villa San
Lorenzo (continuazione) e lo sviluppo di Portorose“, La porta orientale 31, 11–12 (1961): 470.
14 Progetto per l’ampliamento dei bagni di acqua madre e di spiaggia presso Pirano (Trieste: Giovanni Balestra, 1890). Inicijativu
za proširenje postojećega termalnog kupališta pripremili su piranski posjednik Bartole Antonio, javni bilježnik dr. Giusppe Bubba,
odvjetnik dr. Fragiacomo Domenico, poduzetnik ing. Lorenzo Furian i piranski liječnik dr. Giovanni Lugnani.
15 „AST – Archivio di Stato di Trieste, Soc VIII 29, spis br. 1, Javnobilježnički zapis osnivačke skupštine dioničkog društva,
20.9.1891“.
16 Izgradnju hotela vodio je inženjer Lorenzo Furian (1834. – 1893.) iz Pirana, koji je studirao arhitekturu na sveučilištu u Veneciji,
a bio je i jedan od inicijatora projekta i drugi najveći dioničar tvrtke. Furian je bio suvlasnik i direktor tvrtke Stabilimento Industriale
Furian & Salvetti, koja je u tvornici u blizini Pirana izrađivala kemijske proizvode, sapun i staklo. Kao arhitekt sudjelovao je i u
nerealiziranom projektu Nazarija Galla 1856. godine.
17 „Das Militär-Kurhaus i Portorose bei Pirano“, Wiener Bauindustrie-Zeitung 24, n. 51 (20. rujna 1907.), 433–4. Oporavilište je
otvoreno 26. svibnja 1897.
18 Dillinger’s Reise- und Fremden-Zeitung 7, n. 29 (10. listopada 1896.), 10.
19 „Zakon od dana 25. srpnja 1897. kojim se donose načelne odredbe za uređivanje zdravstva i uvođenje zdravstvenog reda za
zdravstveni okrug Porto Rose kod Pirana“, Zakonik i pravilnik za austrijsko i ilirsko Primorje, 15, br. 21 (1897): 85–6.
20 Aldo Cherini Mezzo secolo di vita a Capodistria. Spoglio di cronaca giornalista 1890 – 1945 (Trieste: C. Cherini, 1990).
21 Sanatorium Dr. Orazio Pupini i Portorose (Istrien) (prospekt bez datuma). Orazio Pupini rodio se u Piranu. Medicinu je studirao
u Beču, zatim je 30 godina radio kao kirurg u bečkoj 1. kirurškoj klinici.
22 Osobni fond autora.
23 Osim štajerskog pivara Hansa von Reininghausa, dioničari tvrtke bili su i grof Anton Bylandt-Rheydt iz Vöslaua, barun Leon von
134
1 Miha Kosi, Potujoči srednji vek: cesta, popotnik in promet na Slovenskem med antiko in 16. stoletjem (Ljubljana: ZRC SAZU,
1998).
2 Marija Mogorović Crljenko, „Hospitali u Istri u srednjem i ranom novom vijeku“, Povijesni prilozi 23, (2002.): 105–16. Više o
hospicijima i njihovoj djelatnosti u Istri pisali su Bernardo Schiavuzzi, „Le istituzioni sanitarie nei tempi passati“, Atti e memorie
della Società istriana di archeologia e storia patria 8 (1892): 315–407 i Ivan Erceg, „O zdravstvenim prilikama u Istri početkom 19.
stoljeća“, Vjesnik historijskih arhiva u Rijeci i Pazinu 24 (1981): 175–221.
3 Hospicij je navodno bio smješten na mjestu današnje crkve sv. Katarine Aleksandrijske u Izoli.
4 Mogorović Crljenko, Hospitali, 110.
5 Giovanni Radossi, Monumenta heraldica Iustinopolitana. Stemmi di rettori, di famiglie notabili, di vescovi e della citta di
Capodistria, Collana degli atti N. 21 (Rovigno: Centro di ricerche storiche, 2003). 24–5.
6 Isto., 25.
7 Silvano Sau, L’Isola che non c'e piu, (Isola: Il Mandracchio, 2013), 227–8.
8 Nazario Gallo, Progetto e statuti dello stabilimento balneare e di villeggiatura i S. Lorenzo di Portorose presso Pirano (Trieste:
Lloyd, 1856).
9 Lucio Franzoni, „ Giovanni Righetti ingegnere – architetto (1827-1901), Parte XV: La Villa San Lorenzo di
Portorose“, La porta orientale 31, 5–6 (1961): 213–22.
10 Ugo Contento, Pirano. I bagni d'acqua madre e quelli di spiaggia (Trieste: Tipografia Tomasich, 1892). 33.
11 Antonio Madonizza, Almanacco istriano 1864 (Capodistria: Guseppe Tondelli, 1864), 66–102.
12 Ivan Blažević, Povijest turizma Istre i Kvarnera (Opatija: Otokar Kerševani, 1987), 57. Koparski hotel Alla citta di Trieste
otvoren je 1872. godine (La Provincia, 16. 06. 1872.), str. 1008.
13 Lucio Franzoni, „Giovanni Righetti ingegnere – architetto (1827-1901), Parte XV, puntata III: La Villa San
Lorenzo (continuazione) e lo sviluppo di Portorose“, La porta orientale 31, 11–12 (1961): 470.
14 Progetto per l’ampliamento dei bagni di acqua madre e di spiaggia presso Pirano (Trieste: Giovanni Balestra, 1890). Inicijativu
za proširenje postojećega termalnog kupališta pripremili su piranski posjednik Bartole Antonio, javni bilježnik dr. Giusppe Bubba,
odvjetnik dr. Fragiacomo Domenico, poduzetnik ing. Lorenzo Furian i piranski liječnik dr. Giovanni Lugnani.
15 „AST – Archivio di Stato di Trieste, Soc VIII 29, spis br. 1, Javnobilježnički zapis osnivačke skupštine dioničkog društva,
20.9.1891“.
16 Izgradnju hotela vodio je inženjer Lorenzo Furian (1834. – 1893.) iz Pirana, koji je studirao arhitekturu na sveučilištu u Veneciji,
a bio je i jedan od inicijatora projekta i drugi najveći dioničar tvrtke. Furian je bio suvlasnik i direktor tvrtke Stabilimento Industriale
Furian & Salvetti, koja je u tvornici u blizini Pirana izrađivala kemijske proizvode, sapun i staklo. Kao arhitekt sudjelovao je i u
nerealiziranom projektu Nazarija Galla 1856. godine.
17 „Das Militär-Kurhaus i Portorose bei Pirano“, Wiener Bauindustrie-Zeitung 24, n. 51 (20. rujna 1907.), 433–4. Oporavilište je
otvoreno 26. svibnja 1897.
18 Dillinger’s Reise- und Fremden-Zeitung 7, n. 29 (10. listopada 1896.), 10.
19 „Zakon od dana 25. srpnja 1897. kojim se donose načelne odredbe za uređivanje zdravstva i uvođenje zdravstvenog reda za
zdravstveni okrug Porto Rose kod Pirana“, Zakonik i pravilnik za austrijsko i ilirsko Primorje, 15, br. 21 (1897): 85–6.
20 Aldo Cherini Mezzo secolo di vita a Capodistria. Spoglio di cronaca giornalista 1890 – 1945 (Trieste: C. Cherini, 1990).
21 Sanatorium Dr. Orazio Pupini i Portorose (Istrien) (prospekt bez datuma). Orazio Pupini rodio se u Piranu. Medicinu je studirao
u Beču, zatim je 30 godina radio kao kirurg u bečkoj 1. kirurškoj klinici.
22 Osobni fond autora.
23 Osim štajerskog pivara Hansa von Reininghausa, dioničari tvrtke bili su i grof Anton Bylandt-Rheydt iz Vöslaua, barun Leon von
134
